عضویت در شورای جهاد سیستان و بلوچستان
معاونت وزیر راه و ترابری و معاون بنیاد مستضعفان و جانبازان
استاندار خراسان
معاونت عمرانی شهرداری تهران
معاون رییس جمهور و ریاست سازمان تربیت بدنی
ریاست سازمان شیلات
یکبار هم به‌عنوان وزیر نیرو از سوی احمدی‌نژاد به مجلس پیشنهاد شد که رای اعتماد نیاورد. در حال حاضر پست تشریفاتی ریاست کمیته ملی المپیک در اختیار اوست و اخیرا نیز به عنوان سرپرست وزارت نفت منصوب شده، که از مهمترین پ‍یامدهای این تصمیم احمدی‌نژاد، بوجود آمدن جو دلسردی و ناامیدی در میان مدیران صدیق و شریف وزارت نفت است
***
بدنبال مستنداتی گشتم تا شاید نقطه اثر مثبتی از دوران کاری پر زرق و برق علی‌آبادی بیابم، اما چیزی نیافتم. داشتم به عالی‌رتبه‌های شرکت نفت در دوران قبل از انقلاب می‌اندیشیدم. یادم آمد به پرویز مینا، غولی بود در زمینه مسائل نفتی. وی مدیر اجرایی امور بین الملل در شرکت ملی نفت ایران و عضو کمیته استراتژی بلند مدت سازمان اوپک بود، و به لحاظ تخصصش از سال ۱۹۷۹ تا کنون به عنوان مشاور شرکت های بزرگ نفتی به فعالیت مشغول است. اما جا دارد از چند صاحب‌منصب دیگر در شرکت نفت پیش از انقلاب نام ببرم، تا موقعیت امروز خود را بیشتر احساس کنیم
دکتر محمود حسابی در سال ۱۳۳۰
مهندس مهدی بازرگان در سال ۱۳۳۱
عبدالله انتظام - ۱۳۳۶ تا ۱۳۴۲ او همان مدیر خردمند و در عین حال صریح‌الهجه‌ای بود که به عنوان اعتراض به خشونت‌های خرداد ۱۳۴۲ از سمت خود استعفا کرد و سالها مورد غضب شاه قرار گرفت. آنقدر انسان درستکار و صالحی بود که در آخرین روزهای حضور شاه در قبل از انقلاب ۵۷ هنگامی که شاپور بختیار نخست‌وزیری را پذیرفت او نیز عضویت در شورای سلطنت را قبول کرد (کسانی به عضویت این شورا در آمدند که از حسن شهرت بسزایی در میان مردم و رهبران انقلاب برخوردار بودند) و پس از بهمن ۵۷ نیز دوباره ریاست هیات مدیره شرکت نفت را عهده‌دار شد
هوشنگ انصاری در سال های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷
دکتر جمشید آموزگار، نماینده ایران در اوپک
***
قحط الرجال که نیست، من اطمینان دارم که در حال حاضر بسیاری از مدیران خوب و لایق و خردمند در همان وزارت نفت و شرکت‌های تابعه مشغول به‌کار هستند که قادرند دستگاه و تشکیلات نفت کشور که شاهراه حیاتی اقتصاد ماست را با شایستگی اداره کنند، اما به‌یقین زیر بار خزعبلات گویی‌های امثال احمدی‌نژاد نمی‌روند و نیز انسان‌های درستکاری هستند که اجازه چپاول رسمی و غیر رسمی ثروت ملت را به احدی نمی دهند اما افسوس و صد افسوس که به دلیل عدم وابستگی به هیچ جریان سیاسی، در کناری سر در کار خود مشغولند که اگر بپذیرند به وزارت گمارده شوند، دل‌گرمی کارکنان زحمتکش دستگاه نفت نیز صد چندان می‌شود
بهر حال اگر آنهایی که نامشان در این نوشته آمد، با توجه به تحصیلات و تجارب‌شان، صلاحیت اداره چنین دستگاه عریض و طویلی را داشته‌اند، من با شناختی که بیش و کم از محمد علی‌آبادی دارم، او فقط مناسب سرپرستی کاروان حج است و بس که بی‌شک از عهده‌اش بخوبی ساخته است و در ضمن، هم خدمتی است به هموطنان و هم اجری دارد در آن دنیا و هم شغلی است آبرومند، در غیر اینصورت می‌تواند به همان کاری که هم تخصصش را دارد و هم علاقه، ادامه دهد: بساز و بفروشی!
